Anoreksja – obsesja wyglądu

0
929
Anoreksja
Anoreksja

Jadłowstręt psychiczny jest chorobą niebezpieczną, która najczęściej występuje wśród dziewcząt w okresie dojrzewania. Gdy zostanie zauważona przez otoczenie osoby chorej, może być już trudno o szybki powrót do zdrowia.

Anoreksja jest zaburzeniem odżywiania, która charakteryzuje się celową utratą wagi wywołaną lub podtrzymywaną przez pacjenta. Osoba chora uporczywie dąży do zmniejszenia swojej wagi ciała, nawet w momencie, gdy jej ciało jest wyniszczone z braku odpowiedniej ilości pokarmu. Najczęściej cierpią na nią dziewczęta i młode kobiety między 13, a 25 rokiem życia. Anoreksja często zaczyna się od postanowienia zrzucenia zbędnych kilogramów, często motywowanego nieprzyjemnym komentarzem w stronę osoby chorej. Również w naszych czasach kolejnym z czynników, które mają wpływ na pojawienie się jadłowstrętu jest moda na bycie szczupłym, wysportowanym. Podkreślane jest jak ważne jest pilnowanie diety. Młodzi ludzie mogą się w tym szybko pogubić i źle interpretować podążanie za ideałem XXI wieku. Nawet w momencie osiągnięcia wymarzonej wagi, dalej będą liczyć kalorie i dążyć do jeszcze mniejszej wagi, wynika to z zaburzonego obrazu własnej osoby. Z tego względu nie powinny dziwić słowa osoby wychudzonej, która stwierdza, że nadal jest gruba.

Głównymi objawami, które można zaobserwować u osób z jadłowstrętem psychicznym są:

  • Silny lęk przed przybraniem na wadze, nawet w momencie, kiedy ma niedowagę,
  • Nie chce utrzymać prawidłowej wagi,
  • Zaburzony obraz własnego ciała – nieprawidłowo ocenia swoje wymiary, sylwetkę,
  • Lekceważy negatywne skutki niskiej masy ciała np. zaprzestanie miesiączkowania, osłabienie,
  • Często takie osoby spożywają w samotności,
  • Bardzo duża aktywność fizyczna.

Osoba z jadłowstrętem psychicznym będzie dokładnie odmierzać wartość kaloryczną swoich posiłków, a jej dieta będzie składać się głównie z warzyw i owoców. Restrykcyjny sposób odżywiania zazwyczaj jest połączony z dużym wysiłkiem fizycznym, mimo że wraz ze spadkiem wagi ma coraz mniej siły. Często jednak dla osoby chorej nie jest to wystarczający sygnał do zmiany swoich nawyków, ponieważ taki styl życia jest dla nich formą dbania o siebie. Wyróżniono dwa typy anoreksji:

  • Restrykcyjny (ograniczający) – charakteryzuje się ograniczaniem jedzenia do bardzo małych ilości, rzadko stosowane są środki przeczyszczające i moczopędne,
  • Bulimiczny (napady objadania się lub przeczyszczania) – charakteryzuje się ograniczeniem jedzenia, jednak regularnie występują okresy objadania się lub prowokowania wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających albo moczopędnych.

Przyczyny anoreksji

Jadłowstręt psychiczny może pojawić się z wielu powodów. Można je podzielić na kategorie takie jak:

  • Czynniki psychologiczne do których zaliczymy:

depresja, obsesje i kompulsje, lęk, niska samoocena, tendencja do pomniejszania własnych osiągnięć, zaburzony obraz własnego ciała, zaburzenia osobowości, trauma psychologiczna lub fizyczna, perfekcjonizm, poczucie odpowiedzialności, wysokie ambicje i potrzeba sukcesu.

  • Czynniki genetyczne:

niekorzystne czynniki działające w okresie ciąży i okołoporodowym, zaburzenia okresu karmienia we wczesnym dzieciństwie, choroby przewodu pokarmowego.

  • Predyspozycje rodzinne:

specyficzny model rodziny (silne więzy wewnętrzne, sztywność), relacje rodzinne utrudniające osiągnięcie autonomii w okresie dojrzewania (nadopiekuńczość, problemy z komunikacją między członkami rodziny), przecenianie oczekiwań społecznych, występowanie zaburzeń odżywiania, alkoholizmu.

  • Czynniki kulturowe:

kulturowa presja wywierana na kobiety dotycząca odchudzania i stosowania diety, piętnowanie otyłości, ideał szczupłej sylwetki symbolem sukcesu, niezadowolenie i silna koncentracja na własnym wyglądzie.

Zaburzenia odżywiania i doprowadzanie organizmu do skrajnego wychudzenia może mieć bardzo negatywne skutki w całym funkcjonowaniu. Zaczynając od niedoborów substancji odżywczych, poprzez zaburzenia hormonalne do problemów z układem pokarmowym oraz krążenia. W skrajnych przypadkach nieleczona anoreksja może doprowadzić do śmierci.

Główną metodą leczenia jest długotrwała terapia oraz nadzór dietetyka wraz z lekarzem, którzy pomogą powrócić stopniowo do odpowiedniej wagi. Należy pamiętać, że kluczem do sukcesu w walce z anoreksją jest zmienienie postrzegania własnej osoby chorej.

Artykuł powstał we współpracy z psychoterapeutami z Empatio: http://psycholog-ms.pl/specjalizacje/psychoterapeuta/